ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ ΤΩΝ ΑΖΤΕΚΩΝ

Όπως και διάφοροι ακόμα αρχαίοι Αμερικάνικοι λαοί , έτσι και οι Αζτέκοι αρέσκονταν στις ανθρωποθυσίες! Μάλιστα για τους Αζτέκους μας έχουν μείνει αρκετά στοιχεία όσον αφορά αυτό το θέμα , αλλά και την γενικότερη κουλτούρα τους, οπότε ας δούμε λοιπόν ορισμένες λεπτομέρειες.

Ας δούμε καταρχάς περιληπτικά περί της συνήθειας αυτής σύμφωνα με την Βικιπέδια

Η κοινωνία των Αζτέκων διαστρωματώθηκε σε τρεις κύριες κατηγορίες: τους ευγενείς (πίλλι), που ήταν συγγενείς του βασιλιά, τους πολίτες (ματσεχουάλες), που ανήκαν εκ γενετής σε μια από τις είκοσι πατριές και στους περιθωριοποιημένους ή κατακτημένους (μαγιέκες), που εργάζονταν ως μισθωτοί. Κατά τα άλλα, το κράτος των Αζτέκων κυβερνιόταν από ένα στρατοκρατικό καθεστώς, ευρισκόμενο διαρκώς σε πόλεμο προκειμένου να κατακτηθούν άλλες χώρες για να αναγκαστούν να πληρώνουν φόρους και να αποφέρουν αιχμαλώτους για τις ανθρωποθυσίες.

Για περαιτέρω εις βάθος ανάλυση ας δούμε ορισμένα εδάφια από μία σχετική έρευνα του περιοδικού Focus.

Οι Μεξικανοί πίστευαν ότι το σύμπαν θα σταματούσε να κινείται στο τέλος κάθε Νέας Φωτιάς, ενός κύκλου που διαρκούσε 52 χρόνια, αν οι θεοί δεν ένιωθαν αρκετά δυνατοί. Για να τους δώσουν δύναμη, εκτελούσαν μια ιεροτελεστία που ανάγεται στο πολύ μακρινό παρελθόν. Κατά τη διάρκειά της, έσβηναν όλες τις φωτιές στον οικισμό και έκαναν νυχτερινές ανθρωποθυσίες. Όταν άρχιζε να χαράζει, καταλάβαιναν ότι οι προσπάθειές τους είχαν στεφθεί με επιτυχία: ο κόσμος είχε πάρει παράταση για ακόμη 52 χρόνια! Τότε, άναβαν μια φωτιά πάνω από το σώμα του νεκρού και μετέφεραν τη φλόγα σε όλες τις κατοικίες.

ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ

Μόλις τελείωνε η θυσία, συνήθως τοποθετούσαν την καρδιά σε μια κοιλότητα του αγάλματος που αναπαριστούσε τον τιμώμενο θεό. Το υπόλοιπο σώμα του νεκρού αφηνόταν να κατρακυλήσει στις σκάλες του ναού, μέχρι τη βάση του, από όπου το περισυνέλλεγαν. Με τα εντόσθια τάιζαν τα θηρία, ενώ τεμάχιζαν το κρέας. Αφαιρούσαν το δέρμα του κεφαλιού και τοποθετούσαν το κρανίο στον tzompantli, ένα μεγάλο βωμό φτιαγμένο ειδικά για αυτόν το σκοπό.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΘΥΣΙΑ-ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

Το 1487 οι Αζτέκοι, μετά την αποπεράτωση της Μεγάλης Πυραμίδας του Τενοτστιτλάν, για να την καθαγιάσουν, θυσίασαν 80.400 ανθρώπους σε 20 σφαγές που έγιναν μέσα σε 4 ημέρες. Ήταν τέτοιο το μέγεθος της τελετής που όσοι επρόκειτο να θυσιαστούν έπρεπε να περιμένουν τη σειρά τους σχηματίζοντας ουρές που γέμιζαν τους δρόμους. Ο ιστορικός Βίκτορ Ντέιβις Χάνσον, μελετητής των πολεμικών τεχνικών της αρχαιότητας και συγγραφέας του βιβλίου Σφαγή και πολιτισμός (Εκδόσεις Κάκτος), τονίζει ότι η συγκεκριμένη μαζική σφαγή, όπου εκτιμάται ότι θυσιάζονταν 14 άνθρωποι το λεπτό, ξεπερνά σε μέγεθος ακόμη και τις ομαδικές εκτελέσεις στα ναζιστικά στρατόπεδα του Άουσβιτς ή του Νταχάου. Οι ναζί, όταν πέτυχαν τη μέγιστη «αποδοτικότητά» τους, μπορούσαν να θανατώσουν μέσα σε μία ημέρα 19.000 ανθρώπους, «δουλεύοντας» 24 ώρες το 24ωρο και μάλιστα χρησιμοποιώντας πολύ πιο εξελιγμένες τεχνικές. Γεγονός που μας προκαλεί υποψίες ότι ενδεχομένως να υπάρχει μια δόση υπερβολής στην ιστορία των Αζτέκων ή ακόμη πως τα γεγονότα μπορεί να μεγαλοποιήθηκαν για λόγους προπαγάνδας.

Παρακάτω θα παρακολουθήσουμε ένα σχετικό βίντεο ανθρωποθυσίας από την ταινία Apocalypto
της οποίας τα χαρακτηριστικά φέρνουν πιο πολύ σε αυτά που μόλις διαβάσαμε για τους Αζτέκους
παρά με τον πολιτισμό των Mayas. (αν και από ότι λένε αρκετοί, η ταινία έχει πολλές ιστορικές
ανακρίβειες, και αυτά που δείχνει ,από την γλώσσα μέχρι και τα έθιμα, ταιριάζουν πιο πολύ στους
Αζτέκους παρά στους Μάγιας)