tomás segovia-confesión

Ας δούμε σήμερα άλλο ένα ποιήμα του μεξικανού ποιητή και συγγραφέα Tomás Segovia, ο οποίος απεβίωσε πρόσφατα. Το ποιήμα αυτό ονομάζεται ‘confesión’ και είναι σύντομο, όμορφο και ευχάριστο.

El día,
está tan bello
que no puede mentir:
comemos de su luz nuestro pan de verdad.

Su cuerpo se desciñe
y se tiende y se ofrece.
Esta dicha no engaña: nada quiere.

Di: ¿no es más fuerte
que nuestro amor altivo de la muerte
esta sencilla gracia equilibrada
que nada
ejerce?

Pero cuánto pavor,
violenta alma mediata,
te infunde todavía esa burlona voz
que a solas te susurra «estás salvada».

No, no,
tu destino ni ha muerto ni es tu esclavo.
Soberbia y Miedo, confesad:
la vida toda fue verdad.

μεταφραση

εξομολόγηση

η μερα είναι τόσο όμορφη
που δε μπορεί να πει ψέματα
τρωμε απο το φως της τον άρτο της αλήθειας

το σωμα της λύνεται
και τεντώνεται και προσφέρεται
αυτη η τύχη δεν εξαπατά, τίποτα δε θέλει

πες, δεν είναι πιο δυνατή
από την αγερωχη αγάπη του θανάτου μας?
αυτη η απλή και ισορροπημένη χάρη
που τίποτα δεν εξασκεί

αλλά πόσος φόβος
βιαιη ψυχή μεσολαβεί,
σε εμπνεει ακομα αυτή η ψεύτικη φωνή
που κρυφα σου ψιθυρίζει ‘έχεις σωθεί’

όχι, όχι
το πεπρωμένο σου ούτε πεθανε ούτε είναι σκλάβος σου
Περηφάνεια και Φόβε, ομολογήστε
η ζωή ολόκληρη ήταν μια αλήθεια