19 dias y 500 noches – joaquín sabina , niña pastori

Σήμερα θα ακούσουμε ένα εξαιρετικό τραγούδι ερμηνευμένο από τον διάσημο Ισπανό καλλιτέχνη Joaquín Sabina – τον οποίο εμείς περισσότερο γνωρίσαμε μέσα από τη συνεργασία του με τον Manu Chao – και την νέα τραγουδίστρια flamenco, Niña Pastori.

Το κομμάτι προσωπικά θα το τοποθετουσα στην κατηγορία σύγχρονου έντεχνου flamenco. Πιστέψτε με, τα αυτιά σας θα σας ευγνωμονουν αφού το ακούσετε!!!! Θα ακολουθήσει μετάφραση των στιχων σε σχόλιο.

letra
Lo nuestro duró
lo que duran dos peces de hielo
en un whiskey on the rocks,
en vez de fingir,
o, estrellarme una copa de celos,
le dio por reír.

De pronto me vi,
como un perro de nadie,
ladrando, a las puertas del cielo.
Me dejó un neceser con agravios,
la miel en los labios
y escarcha en el pelo.

Tenían razón
mis amantes
en eso de que, antes,
la mala era yo,
con una excepción:
esta vez,
yo quería quererle querer
pero no

Así que se fue,
me dejó el corazón
en los huesos
y yo de rodillas.

Desde el taxi,
y, haciendo un exceso,
me tiró dos besos…
uno por mejilla.

Y regresé
a la maldición
del cajón sin su ropa,
a la perdición
de los bares de copas,
a las cenicientas
de saldo y esquina,
y, por esas ventas
del fino Laina,
pagando las cuentas
de gente sin alma
que pierde la calma
con la cocaína,
volviéndome loco,
derrochando
la bolsa y la vida
la fui, poco a poco,
dando por perdida.

Y eso que yo,
para no agobiar con
flores a María,
para no asediarla
con mi antología
de sábanas frías
y alcobas vacías,
para no comprarla
con bisutería,
ni ser el fantoche
que va, en romería,
con la cofradía
del Santo Reproche,
tanto la quería,
que, tardé, en aprender
a olvidarla, diecinueve días
y quinientas noches.

Dijo hola y adiós,
y, el portazo sonó
como un signo de interrogación,
sospecho que, así,
se vengaba, a través del olvido,

Cupido de mi.
No pido perdón,
¿para qué? si me va a perdonar
porque ya no le importa…
siempre tuvo la frente muy alta,
la lengua muy larga
y la falda muy corta.

Me abandonó,
como se abandonan
los zapatos viejos,
destrozó el cristal
de mis gafas de lejos,
sacó del espejo
su vivo retrato,
y, fui, tan torero,
por los callejones
del juego y el vino,
que, ayer, el portero,
me echó del casino
de Torrelodones.

Qué pena tan grande,
negaría el Santo Sacramento,
en el mismo momento
que ella me lo mande.

Y eso que yo,
para no agobiar con
flores a María,
para no asediarla
con mi antología
de sábanas frías
y alcobas vacías,
para no comprarla
con bisutería,
ni ser el fantoche
que va, en romería,
con la cofradía
del Santo Reproche,
tanto la quería,
que, tardé, en aprender
a olvidarla, diecinueve días
y quinientas noches.

Κατηγορία: ΜΟΥΣΙΚΗ
4 Comments
  1. 13 έτη ago
    Rosa

    ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

    το δικο μας κρατησε
    οσο κρατουν τα παγακια
    σε ενα ουισκι ον δε ροκς
    αντι να προσποιουμαι η να σπασω ενα ποτηρι απο τη ζηλεια
    το εριξα στο γελιο

    αμεσως ειδα τον εαυτο μου
    σαν ενα σκυλο που δεν ανηκει σε κανεναν
    και γαυγιζει στις πορτες του ουρανου
    μου αφησε ενα νεσεσερ με παραπονα
    το μελι στα χειλη
    και παχνη στα μαλλια

    ειχαν δικιο
    οι εραστες μου
    στο οτι πριν
    η κακια ημουν εγω
    με μια εξαιρεση
    αυτη τη φορα
    εγω ηθελα να τον αγαπησω
    αλλα οχι

    κι ετσι εφυγε
    μου αφησε την καρδια
    αδυνατη
    κι εγω γονατισμενη

    απο το ταξι
    και κανοντας μια υπερβαση
    μου εδωσε δυο φιλια
    ενα σε καθε μαγουλο

    και γυρισα
    στην καταρα
    του συρταριου χωρις τα ρουχα της
    στην καταστροφη
    των μπαρ
    στις σταχτοπουτες που περισσευουν
    και στη γωνια
    κι απο αυτες τις πωλησεις
    ενος φινου κρασιου
    πληρωνοντας λογαριασμους
    ανθρωπων χωρις ψυχη
    που χανει την ψυχραιμια
    με την κοκαινη
    που με κανει τρελλο
    ανατρεποντας τη ζωη
    τη θεωρουσα λιγο λιγο
    χαμενη

    κι αυτο γιατι εγω
    για να μην θαμπωσω με λουλουδια στη μαρια
    για να μην την πολιορκησω με την ανθολογια μου
    με κρυα σεντονια
    και αδεια δωματια
    για να μην την αγορασω με κοσμηματα
    ουτε να ειμαι η μαριονετα που παει στο προσκυνημα
    για να διαπομπευσουν ανθρωπους
    τοσο την ηθελα
    που αργησα να μαθω
    πως να την ξεχασω
    19 μερες και 500 νυχτες

    ειπε γεια και αντιο
    και η πορτα χτυπησε
    σαν ενα ερωτηματικο
    υποψιαζομαι πως ετσι
    επαιρνε εκδικηση μεσω της ληθης

    ερωτα μου
    δε ζητω συγγνωμη
    γιατι να με συγχωρεσει
    αφου πια δεν εχει σημασια για αυτην
    παντα ειχε το κεφαλι πολυ ψηλα
    τη γλωσσα πολυ μακρυα
    και τη φουστα πολυ κοντη

    με εγκατελειψε
    οπως εγκαταλειπουν τα παλια παπουτσια
    εσπασε το κρυσταλλο
    των γυαλιων μυωπιας μου
    βγηκε απο τον καθρεφτη
    το ζωντανο ειδωλο της
    απο τα σοκακια
    του παιχνιδιου και του κρασιου
    που χθες ο πορτιερης
    με πεταξε εξω απο το καζινο τορελοδονες

    τι μεγαλη λυπη
    θα αρνιομουν τον αγιο
    την ιδια στιγμη
    που αυτη θα με διαταζε ετσι

  2. 13 έτη ago
    Rosa

    ελα να βλεπω σχολια για το υπεροχο τραγουδι

  3. 13 έτη ago
  4. 13 έτη ago
    Rosa

    τι ωραιο ασμα :rose:

Αφήστε μια απάντηση

close
Facebook IconTwitter Icon