jueves – la oreja de van gogh (video oficial)

Σήμερα θα ακούσουμε ένα πολύ όμορφο τραγούδι από το γνωστό μας ισπανικό συγκρότημα ‘La oreja de Van Gogh’. Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει και πολύ όμορφο video clip . Θα ακολουθήσει μετάφραση των στίχων σε σχόλιο.

letra

Si fuera más guapa y un poco más lista,
Si fuera especial, si fuera de revista,
Tendría el valor de cruzar el vagón
Y preguntarte quién eres.

Te sientas enfrente y ni te imaginas
Que llevo por ti mi falda más bonita,
Y al verte lanzar un bostezo al cristal
Se inundan mis pupilas.

De pronto me miras, te miro y suspiras,
Yo cierro los ojos, tu apartas la vista,
Apenas respiro , me hago pequeñita
Y me pongo a temblar.

Y así pasan los días de lunes a viernes,
Como las golondrinas del poema de Becquer,
De estación a estación,
En frente tú y yo , va y viene el silencio.

Y entonces ocurre, despiertan mis labios,
Pronuncian tu nombre tartamudeando,
Supongo que piensas qué chica mas tonta,
Y me quiero morir.

Pero el tiempo se para,
Te acercas diciendo,
“Yo aún no te conozco y ya te echaba de menos”,
Cada mañana rechazo el directo y elijo este tren.

Y ya estamos llegando, mi vida ha cambiado,
Un día especial este 11 de marzo,
Me tomas la mano, llegamos a un túnel
Que apaga la luz.

Te encuentro la cara gracias a mis manos,
me vuelvo valiente y te beso en los labios,
dices que me quieres y yo te regalo el último soplo de mi corazón

Κατηγορία: ΜΟΥΣΙΚΗ
1 Comment
  1. 13 έτη ago
    Rosa

    μεταφραση
    αν ημουν πιο ομορφη και λιγο πιο εξυπνη
    αν ημουν ξεχωριστη αν ημουν στα περιοδικα
    θα ειχα το θαρρος να διασχισω το δρομο
    και να ρωτησω ποιος εισαι

    καθεσαι μπροστα και ουτε που φανταζεσαι
    οτι φορω για σενα την πιο ομορφη φουστα μου
    και μολις σε δω να χασμουριεσαι
    οι κορες των ματιων μου πλημμυριζουν

    ξαφνικα με κοιτας σε κοιτω και αναστεναζεις
    εγω κλεινω τα ματια κι εσυ παιρνεις τη ματια σου
    μολις που αναπνεω αισθανομαι μικρη
    και αρχιζω να τρεμω

    κι ετσι περνουν οι μερες απο τη δευτερα ως την παρασκευη
    οπως τα χελιδονια στο ποιημα του μπεκερ
    απο σταθμο σε σταθμο
    απεναντι εγω κι εσυ
    παει κι ερχεται η σιωπη

    και τοτε συμβαινει ξυπνουν τα χειλη μου
    προφερουν το ονομα σου τραυλιζοντας
    υποθετω οτι σκεφτεσαι τι χαζη κοπελα
    και θελω να πεθανω

    αλλα ο χρονος σταματα
    πλησιαζεις λεγοντας
    εγω ακομα δε σε ξερω και ηδη μου ελειπες
    καθε μερα απορριπτω την αμεση διαδρομη και επιλεγω αυτο το τραινο

    και τωρα φθανουμε
    η ζωη μου εχει αλλαξει
    μια ξεχωριστη μερα η 11η μαρτιου
    μου πιανεις το χερι φθανουμε σε ενα τουνελ
    που σβηνει το φως

    βρισκω το προσωπο σου χαρει στα χερια μου
    γινομαι δυνατη και σε φιλω στα χειλη
    μου λες οτι με θες κι εγω σου χαριζω την τελευταια πνοη της καρδιας μου

Αφήστε μια απάντηση

close
Facebook IconTwitter Icon